Soveel kere wil ek skryf oor die onderwerp maar dan stop ek, die wonde le nog so vlak dit voel of die bloed gaan uitsypel as ek net aand die woord "Mammie" dink..... die uitdagings wat ons beleef het as gesin en familie gedurende haar siekbed is beslis nie dieselfde as die verlange wat ek nou het nie en ek is seker die leemte wat sy gelos het raak andere om my ook. As ek dink aan haar siekbed en my gesprekke met God. Die smeking na genesing wat die vooraand van haar afsterwe verander het in smeking na verlossing...
Mammie se laaste paar maande was bitter, kwaad vir die wereld en telkemale was na myverwys as Pastoor... ai tog sy was so seer en het alle hoop en geloof verloor toe sy hoor dat sy net 6 maande het om te leef en op daardie stadium was ons al in November wat meen daar is net 2 maande oor..... dit was n baie groot skok vir haar en ek sal haar nooit kwalik neem ... ek weet beslis nie hoe ek dit sal hanteer as ek in haar situasie geplaas word nie. Sommiges hanteer dit positief en dan ander laat toe dat die duiwel sy plek inneem met sy wraak gedagtes.... Negatiwiteit, bitterheid, afjakkerig, ondanbaar, rebels, wil nie eet, wil nie bad daardie vase was baie moeilik vir almal ... shame en asjy mooi praat en wil bid dan moet jy Pastoor haar uitlos... gelukkig het my ouers my grootgemaak met baie geduld en empatie so dit pad was moeilik maar my padwyser Pappa Vader het my staande gehou tot die bittereinde...
Net een dag in al hierdie tyd het ek uitmekaargeval dit was so 3 weke voor Mammie se afsterwe waar sy geskakel het en gese ek moet dringend huistoe kom... ek het gejaag van klient in Wadeville en aanhoudend probeer skakel sy het nie haar foon geantwoord ..... ek was atuurlik n stresvles al die pad huistoe en nie helder gedink van bekommernis wat op my wag as ek by huis sou kom nie. ?. Ek het buite woonstel geroep en sy het geantwoord maar ook gese sy is nie lus om op te staan en vir my ooo te sluit nie. Dis die eerste keer wat ekmy "cool" verloor het met my ma ooit!
My woorde was Mammie ek bid nie vandag vir genesing nie maar dat God ma se hart sal sag maak om te sien hoeveel liefde en genade is rondom ons .... my trane het gevloei soos die victoria valle se strome oor my wange.. daardie dag het ek vir die eerste keer besef hoe moeg ek was ....
Maar soos Heidi is het sy maar weer aangegaan, aanhou glo aanhou vertrou eending verseker Ek aanbid n Lewende God en Hy het my nog nooit van sy skouers afgetel nie. Hy is nog altyd by my. My vertroos, my bewaar, my beskerm en so gaan die lys aan en aan ....
Die eerste keer wat ek my ma verstaan het in al die jare wat ek haar ken was die Vrydag voor haar afsterwe eenvan die beste middae wat ek by haar was. In daardie kort tydjie het sy vir my n antwoord gegee wat ek jare na gesoek, gehunker het! Haar woorde was my meid ek was nog nooit bekommerd oor jou want ek het altyd geweet jy sal ok wees. Vir jare het ek geleef met n wete dat my ma my broer die liefste gehad het en dit was soms n teer saak maar na daardie middag het daardie woorde al die jare se wonde gesond gemaak en ek was in die wolke omrede ek n antwoord gekry het waarvoor ek vir jare reeds gewag het ! My Mammie het my ook Lief ! Wow dis awesome alle eer aan God wat deur haar gewerk het om vir my, sy kind se hart stil te maak in 37 jaar.
No comments:
Post a Comment